ผีปอบ ตำนานผีไทยตามความเชื่อ
ตำนานผีปอบนับว่าเป็นตำนานี่คนไทยได้ยินและคุ้นเคยกันมายาวนานมากๆ ส่วนใหญ่แล้วมักเกิดขึ้นกับผู้ที่มีวิชาทางด้านไสยศาสตร์ มนต์ดำคาถาที่แก่กล้า สามารถนำเอาวิชาที่ตนเองมีไปทำร้ายคนอื่นจนถึงแก่ชีวิตได้ การถ่ายทอดเรื่องราวผีปอบตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันมีด้วยกันหลากหลายรูปแบบทั้งการบอกเล่า การสร้างเป็นละคร ภาพยนตร์ ซึ่งก็เป็นการอิงมาจากเรื่องราวตำนานผีที่ว่ากันว่าน่าจะมีอยู่จริงนั่นเอง โดยชาวอีสานมักเรียกอาการที่ถูกผีปอบสิงว่า ปอบเข้า แต่ละคนจะมีลักษณะอาการแตกต่างกันออกไป เช่น ก้าวร้าว ใช้ถ้อยคำรุนแรง ดุร้าย เป็นไข้ นอนซม ร้องไห้คร่ำครวญ หรือแม้แต่การรำพึงรำพันต่างๆ นานาที่ฟังไม่เข้าใจ อีกสิ่งหนึ่งที่ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของคนถูกผีปอบสิงก็คือชอบเรียกหาอาหารสุกๆ ดิบๆ เช่น เนื้อไก่ ตับหมู เวลากินก็จะออกอาการหิวโหย มูมมาม
ต้นกำเนิดผีปอบตามความเชื่อ
ว่ากันว่าผีปอบตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันส่วนมากจะเกิดจากวิญญาณผีปอบ ซึ่งเกิดจากคนที่เรียนวิชาปอบได้ตายลง เมื่อตอนมีชีวิตอยู่เคยยึดมั่นกับวิชาเอาไว้อย่างไรพอตายไปก็ยังคงเป็นในแบบเดิมอยู่ เช่น ต้องการกินเนื้อดิบ เครื่องในสด ทำให้ต้องหาร่างกายของคนเพื่อเข้าสิงและอาศัยร่างเหล่านั้นในการหาของกินที่ตัวเองต้องการ ลักษณะใกล้เคียงกับพวกสัมภเวสี แต่ปอบพวกนี้หากมีการอุทิศส่วนกุศลหรือพูดคุยดีๆ จะออกจากร่างได้ง่ายกว่าคนที่เรียนวิชามาจนกลายร่างเป็นผีปอบ นอกจากนี้ยังสามารถเอาคนที่มีเวรกรรมต่อกันได้ เรียกว่า ผีปอบเจ้ากรรมนายเวร
ประเภทของผีปอบ
- ผีปอบธรรมดา – เป็นคนที่มีร่างผีปอบสิงอยู่ พอคนเหล่านี้ตายไป ผีปอบที่สิงอยู่ในร่างก็จะสลายหายตามไปด้วย
- ผีปอบเชื้อ – หากว่าคนในครอบครัวหรือพ่อแม่เป็นผีปอบ พอตายไปคนที่เป็นลูกหลานต้องสืบทอดเชื้อสายการเป็นปอบต่อไป คล้ายกับว่าเป็นการสืบทอดทางพันธุกรรมไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ต้องมีการสืบทอดไม่มีวันจบ
- ผีปอบแปลกหน้า – มีความเจ้าเล่ห์ ชอบโยนความผิดให้คนอื่น เช่น เวลาที่ไปเข้าสิงร่างใครคนหนึ่งแล้วโดนจับได้พอถามว่าใครเลี้ยงเอาไว้ก็จะไม่พูดความจริงแต่จะไปกล่าวถึงคนอื่นแทนทั้งๆ ที่คนนั้นไมได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
- ผีปอบกักกึก – จะไม่ยอมพูดจนกว่าจะมีใครถามขึ้นมา หรือจนกว่าจะมีใครตามหมอผีมาทำพิธีถึงจะยอมบอกความจริงว่าใครเป็นคนเลี้ยงเอาไว้ หรือใครให้มาเข้าสิง
Comments are disabled